freococo/myanmar-written-corpus · Datasets at Hugging Face

sentence_id int64 1 10.7M	text stringlengths 2 17.7k	string_length int64 2 17.7k	length_category stringclasses 87 values
501	နှုတ်ဆက်ပွဲအနေဖြင့် ပွဲစည်ကားစေရန်အလို့ငှာ ထိုပွဲလာ ဧည့်သည်တော်များထဲမှ အသက် အကြီးဆုံး သူများအား အပျော်သဘော နဘမ်းလုံး စေကြရသည်။	127	<200
502	ထိုသို့ ပြုလုပ်ရာတွင် ထိခိုက် နာကျင်စေခြင်း မဖြစ်စေဘဲ အပျော်သက်သက် ပြုလုပ်ကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်။	92	<100
503	နောက် ၄င်းတို့ နှစ်ဦးအား ထိုက်တန်သည့် ဆုလဒ် လက်ဆောင်များကို ချီးမြှင့် ကြရသည်။	78	<100
504	နောက်တစ်မျိုးမှာ ဧည့်သည်တော်များထဲမှ အသက် အကြီးဆုံးသူအား ပွဲအတွင်း၌ သတ်ဖြတ်ကြသည့် နွားနောက်များ၏ မစင်များကို ရှင်းလင်းစေကြသည်။	126	<200
505	ဤသို ပြုလုပ်ရခြင်းမှာ တဘက်သားကို အနိုင်ကျင့်ခြင်း သဘောမဟုတ်ဘဲ ရိုးရာ ထုံးတမ်းအရပြုလုပ်ရခြင်း ဖြစ်ပြီး ထိုအဘိုးကြီး ဖြစ်သူအား အိမ်ပြန်လက်ဆောင်အဖြင့် လက်ဆောင်များ မြောက်များစွာ ပေးကြရသည်။	185	<200
506	ထိုနောက်မှ အိမ်ရှင် ရွာသားများနှင့် ဧည့်သည်တော်များ ဝမ်းနည်း ဝမ်းသာဖြင့် ခွဲခွာကြရသည်။	86	<100
507	ဤကား ခေါင်းယူထိပ်ပွဲ၏ နှစ်သက်ဖွယ် ဓလေ့ ထုံးတမ်းပင် ဖြစ်သည်။	59	<100
508	ချင်း လူမျိုးများတွင် ပွဲလန်းသဘင်များ မြောက်များစွာ ရှိသည်။	59	<100
509	ထိုပွဲများမှ ရိုးရာ ခေါ်သီူးပွဲမှာ အထူး အရေးပါလှသည့် ပွဲလန်း တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။	78	<100
510	ခေါ်သီူးပွဲကို မျိုးနွယ်စုအလိုက် ကျင်းပကြရာ ကျင်းပရသည့် အချိန် တသမတ်တည်း မရှိဘဲ ကွဲပြားကြသည်။	93	<100
511	ယခု ဖေါ်ပြသည့် ခေါ်သီူးပွဲသည် မတူပီမြို့နယ်နှင့် ဒိုင်ဒေသများ၌ နှစ်စဉ် ဇူလိုင်လ (၁၅) ရက်နေ့တွင် ကျင်းပကြရသည့် ရိုးရာပွဲလန်း တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။	141	<200
512	ဤပွဲကို လက်ရှိ အသက်မွေး ဝမ်းကြောင်းအတွက် လုပ်ဆောင်ကြသည့် တောင်ယာ၏ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ကျင်းပသည့် ကြီးမြတ်သည့် ပွဲမျိုးပင် ဖြစ်သည်။	131	<200
513	ချင်း လူမျိုးများသည် အဓိကအားဖြင့် တောင်ယာ လုပ်ငန်းဖြင့်သာ အသက် မွေးဝမ်းကြောင်းခြင်း ပြုကြသည်ဖြစ်ရာ တောင်ယာမှ အသီးအနှံများအား အခွင့်အခါသင့်၍ စတင် စားသုံးနိုင်ရန်အတွက် ရိုးရာ ကိုးကွယ်သည့် နတ်များ (တောင်ယာကို ကောင်းကြီး ပေးသည့် နတ်မင်းများ) အား ကျေးဇူး ချီးမွမ်းသည့် ပွဲပင်ဖြစ်သည်။	278	<300
514	ထို့ကြောင့် ဤပွဲများတွင် တောင်ယာ၏ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ကျင်းပကြခြင်း ဖြစ်သည်။	77	<100
515	တောင်ယာလုပ်ငန်း လုပ်ဆောင်ကြသည့်အခါ ဆောင်းဦးပိုင်း (ဒီဇင်ဘာ ဇန္နဝါရီလများ) တွင် တောင် ယာများကို စတင်ခုတ်ကြရပြီး မတ်လနှင့် ဧပြီလများတွင် ၄င်းတောင်ယာများကို မီးရှို့ကြရသည်။	170	<200
516	ထိုမတ်လနှင့် ဧပြီလများတွင်ပင် တောင်ယာ စပါးနှင့် အခြား မျိုးစေ့များကို မျိုးချ ကြရသည်။	85	<100
517	မေလ နှောင်းပိုင်းများတွင်မူ ၄င်းချထားသည့် မျိုးစေ့များမှ အပင်များ အညောင့်ထွက် ကြီးထွားလာရာ တောင်ယာ ပေါင်းရှင်းခြင်းကိုလည်း စတင် ပြုလုပ်လာကြသည်။	143	<200
518	ဇူလိုင်လများတွင် ပြောင်း၊ ဆပ်နှင့် အခြား ဟင်းသီးဟင်ရွက်များ ခူးယူ စားသောက်ရန် သင့်လာပြီ ဖြစ်သည်။	96	<100
519	ထိုသို့ သီးနှံများ ခူးယူစားသောက်ရန် အခွင့်အခါ သင့်ပြီဖြစ်သော်လည်း တောင်ယာရှင်များ အနေဖြင့် ထုံးတမ်းစဉ်လာအရ ခေါ်သီူးပွဲများ မကျင်းပမီ ၄င်းဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို ခူးယူ စားသောက်ခြင်းများ မပြုလုပ်ခဲ့ကြပေ။	200	<300
520	အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ကံကောင်း ကျန်းမာခြင်း ဆုပေးသည့် တန်ခိုးရှင်ထံ၌ ဆုတောင်း အပ်နှံခြင်း မပြုရသေးသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။	119	<200
521	ဆိုလိုရင်းမှာ မိမိလုပ်ဆောင်နေသည့် တောင်ယာအတွက် ကံကောင်း၍ သီးနှံအထွက် တိုးစေရန် ကောင်းကြီး တောင်းခံခြင်းပင် ဖြစ်သည်။	115	<200
522	ခိုသီူးပွဲ မကျင်းပမီ အချိန်များတွင် တောင်ယာများ၌ မိမိ စိုက်ပြိုးခြင်းမဟုတ်ဘဲ အလိုအလျောက် ပေါက်သည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကိုသာ စားသုံးကြရသည်။	138	<200
523	ရှေးယခင်များ၌ ဤပွဲများကို နေ့ရက် အတိအကျ သတ်မှတ်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။	63	<100
524	သို့သော် နှစ်စဉ် တောင်ယာ၏ အခြေအနေအရ ကျင်းပလေ့ရှိကြရာ အများအားဖြင့် ဇူလိုင်လတွင် ကျင်းပတတ်ကြသဖြင့် လွန်ခဲ့သည့် အနှစ် နှစ်ဆယ်ကျော်ခန့်မှ စ၍ ဇူလိုင်လ (၁၅)ရက်နေ့ကို် ခေါ်သီူးပွဲ ကျင်းပရာ ရက်မြတ်အဖြင့် သတ်မှတ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။	222	<300
525	သီးနှံများ၌ အစောပိုင်း စားရသည့် သီးနှံနှင့် နှောင်းပိုင်းမှ စားကြရသည့် သီးနှံဟူ၍ရှိရာ ပွဲကျင်းပရသည့် နေ့ရက်များ မတူညီတတ်ကြပေ။	125	<200
526	ခေါ်သီူးပွဲ ကျင်းပရာတွင် နှစ်ရက်ခွဲ ကျင်းပကြသည်။	48	<100
527	ပထမနေ့များတွင် ပြင်ဆင်ရသည့် နေ့ဖြစ်ပြီး နက်ဖြန်နေ့အတွက် အစစအရာရာ ပြင်ဆင်ကြရသည်။	79	<100
528	ဝက်၊ ကြက်၊ ဆိတ်၊ ခွေးနှင့် ခေါင်ရည်အိုးများကို ပွဲနေ့များအတွက် အသင့်ပြင်ကြရသည်။	79	<100
529	ပွဲနေ့ ရောက်သောအခါ အိမ်ထောင်ရှင်မမှ နံနက်စောစော မိုးမလင်းမီ ပြင်ဆင်ထားသည်များကို တောင်ယာသို့ ယူဆောင်သွားရသည်။	109	<200
530	တောင်ယာ ရောက်သောအခါ တဲငယ်လေး (နတ်စင်) ထိုးပြီး ထိုတဲငယ်၌ ယူဆောင်လာသည့် တိရစ္ဆာန်များကို သတ်ကာ ၄င်း၏ အသွေးများကို ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့် စပါးပင်များ ပေါ်သို့ ဖျန်းပေးရသည်။	172	<200
531	ယဇ်ပူဇော်ခြင်း သဘောပင် ဖြစ်သည်။	31	<100
532	သတ်ထားသည့် ယဇ်ကောင်၏ အမွှေးအမျှင်များကို မီးရှို့၍သာ သန့်စင်ရသည်။	65	<100
533	၄င်းယဇ်ကောင် အမွှေးများရှို့သည့် မီးခိုးငွေ့များ ရမှသာ နတ်မင်းများမှ ကောင်းကြီးပေးသည် ဟူ၏။	90	<100
534	တောင်ယာ အထွက် တိုးနိုင်ရန်အတွက် ဆုမွန် ကောင်းများ တောင်းသည်။	60	<100
535	ထို့နောက်မှ ဟင်းသီး ဟင်းရွက်များကို ခူးယူရသည်။	46	<100
536	ဆောင်ရွက် ဖွယ်ရာများ ဆောင်ရွက်ပြီးသည်နှင့် သတ်ထားသည့် တိရစ္ဆာန်၏ အသားများကို ပိန်းဥရွက်ဖြင့် ထုပ်လျက် စပါးရွက် အနည်းငယ် ဆွတ်ကာ အိမ်သို့ ယူဆောင်သွားရသည်။	152	<200
537	အိမ်၌ ကျန်ရစ်ခဲ့သော အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသားကြီးမှလည်း နံနက်စောစော ထပြီး ခေါင်ရည်အိုးများနှင့် လိုအပ်သည့် ပြင်ဆင်ဖွယ် များကို ပြင်ဆင် ထားရသည်။	141	<200
538	နောက် မောင်းငယ်လေးများ၊ ဗုံနှင့် အခြား တူရိယာ များတီးမှုတ်ကာ ကခုန်နှင့်၏။	73	<100
539	တောင်ယာမှ ရောက်ရှိလာသည့် အိမ်ထောင်ရှင်မမှလည်း မိမိ ယူဆောင်လာသည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်နှင့် အသား ငါးများကို ချက်ပြုတ်ထားရသည်။	120	<200
540	ထမင်းဟင်းများ ကျက်ပြီးသည်နှင့် ချင်း (ဂျင်း) ထောင်းများဖြင့် နယ်ကာ အချင်းချင်း ထမင်း ခွံ့ကြွေ (Buhbai) ခြင်းများဖြင့် ပျော်ရွှင်ကြရသည်။	135	<200
541	ထမင်း ဟင်းများကို အိမ်နီးချင်းများ အချင်းချင်း အပြန်အလှန် ပို့ကြရသည်။	70	<100
542	ဤသို့ဖြင့် ဟင်းအမယ်စုံ စားရသည့် ပွဲဖြစ်၍ ပျော်ရွွှင်ဖွယ် ကောင်းလှသည်။	69	<100
543	ထိုပွဲနေ့တွင် အိမ်တိုင်းလိုလို ခေါင်ထိပ်ကြသဖြင့် တအိမ်တက်ဆင်း မိဿဟာယ ပြုသည့်အနေဖြင့် လိုက်သောက်ရသည်။	100	<200
544	ကာလသားများ၏ အားစမ်းခြင်းများ သော်လည်းကောင်း၊ ရပ်ရွာတွင်းရှိ လုံမပျိုများနှင့်အတူ ကခုန် ကဗျာရွက်ဆို ကြခြင်းများစသည်ဖြင့် ထိုပွဲကို ကျင်းပကြသည်။	143	<200
545	ရှေးယခင်က တိုင်းတပါးသားများ ဝင်ရောက် သိမ်းပိုက်ခြင်း၊ အစိုးရ အာဏာစက် သက်ရောက်ခြင်းများ မရှိခဲ့သော်လည်း နှစ်သက်ဖွယ် ကောင်းလှသည့် ယဉ်ကျေးမှုများနှင့် ထုံးတမ်းများသည် လူထု၏ ကိုယ်ကျင့် တရားများကို ကောင်းစွာ ထိန်းကျောင်း ပေးလေ့ရှိသည်။	229	<300
546	ထိုသို့် အစဉ်အလာဖြင့် နေထိုင် ကျင့်ကြံခဲ့သည့် လေးစားဖွယ် ဓလေ့များကို ခေတ်လူငယ်များ အနေဖြင့် ဆက်လက်၍ ထိန်းသိမ်းသင့်ပေသည်။	120	<200
547	ရိုးရာ ကောက်သိမ်းပွဲများကို် နှစ်စဉ် မိုးနှောင်း ကာလများနှင့် ဆောင်းဦး ကာလများတွင် ကျင်းပလေ့ ရှိကြသည်။	102	<200
548	ကျင်းပရခြင်း ရည်ရွယ်ချက်မှာ နှစ်ဟောင်း၌ ပင်ပန်းကြီးစွာ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့် တောင်ယာလုပ်ငန်းများ အောင်မြင်စွာ ပြီးစီးကြသဖြင့် တောင်ယာမှ သီးနှံများအထွက် ကောင်းစေရန် ကောင်းကြီးများ ပေးသည့် နတ်မင်း (KhawhiVanrai) အား ကျေးဇူးတင် ပူဇော်ခြင်း၊ အောင်ပွဲခံခြင်း ပင်ဖြစ်သည်။	260	<300
549	နှစ်ဟောင်းတွင် တောင်ယာ လုပ်ငန်းများကို် ပင်ပန်းကြီးစွာ လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြပြီး လုပ်ငန်းပြီးဆုံးသည့် တောင်ယာစပါးများ ရိတ်သိမ်းပြီးသောအခါ ထိုတောင်ယာမှ ထွက်သည့် စပါးများကို စုပေါင်း စားသုံးနိုင်ရန် ကျင်းပရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။	214	<300
550	ပွဲ ကျင်းပနိုင်ရန်အတွက် ကျေးရွာတွင်းရှိ အမျိုးသားများ အားလုံး တောထဲသို့ ထွက်ကြကာ အမဲလိုက်ကြရသည်။	96	<100
551	တစ်ရက်၊ နှစ်ရက်နှင့် လိုအပ်လျင် သုံး လေးရက် စသည်ဖြင့် အမဲလိုက်ကြရသည်။	70	<100
552	ထို အချိန်များတွင် ရွာ၌ ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည့် အမျိုးသမီးထုနှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများမှလည်း လိုအပ်မည့် ဟင်းသီး ဟင်းရွက်များကို ရှာဖွေထားကြရသည်။	135	<200
553	တောထဲသို့် အမဲလိုက်ထွက်သူများ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက် ရှာသူများ လိုအပ်သလောက် စုမိကြသောအခါ ကောက်သိမ်းပွဲကို ကျင်းပ ပြုလုပ်ကြသည်။	120	<200
554	ထိုပွဲနေ့များတွင် မိမိတောင်ယာမှ ထွက်ရှိသည့် ဖွယ်ဖွယ်ရာရာများကို အိမ်ထောင်ရှင်များမှ ကိုယ်စီ ချက်ပြုတ်ခဲ့ကြပြီး သတ်မှတ်ထားသည့် နေရာသို့ ယူဆောင်လာ ကြရသည်။	152	<200
555	အမျိုးသားများ ထုမှလည်း အမဲလိုက်ရာမှ ရရှိလာကြသည့် သားကောင်များကို ချက်ပြုတ်ထားကြပြီး ရွာလူထု စုရုံး လာကြသောအခါ ဝေမျှ ပေးကြရပြီး ပျော်ရွှင်စွာ စားသုံးကြရသည်။	155	<200
556	ထိုနေ့မျိုးတွင် ထမင်းဟင်းများကို မိမိ နေအိမ်များ၌ မစားကြရပေ။	60	<100
557	ချက်ပြုတ်ထားသမျှကို ပွဲစုရပ်နေရသို့ အားလုံး ယူဆောင်လာကြပြီး စားသုံးကြရသဖြင့် ကျေးလက်ဓလေ့၏ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းသည့် နေ့ထူးနေ့ရက် တနေ့ပင်ဖြစ်သည်။	143	<200
558	တောင်ယာ လုပ်ငန်းများဖြင့် အသက် မွေးဝမ်းကြောင်းရသည့် တောင်ပေါ်သားများအဖို့ ထိုပွဲနေ့သည် နှစ်ဟောင်း (တောင်ယာဟောင်း) ကို နှုတ်ဆက်၍ နှစ်သစ်(တောင်ယာမြေသစ်) အတွက် ပြင်ဆင်ရသည့် နှစ်သစ်ကူးပွဲ သဘောပင်ဖြစ်သည်။	199	<200
559	ကောက်သိမ်းပွဲများ ကျင်းပပြီးသည်နှင့် ရွာသူရွာသားများအတွက် လုပ်ဆောင်ရမည့် အလုပ် ထူးထူးထွေထွေ မရှိသဖြင့် အလုပ်ပါးချိန်၊ အနားယူရသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။	144	<200
560	ရပ်ရွာလူကြီးများ၊ သက်ကြီးရွယ်အိုများမှ နေ၍ ထိုကာလများတွင် နောင်နှစ် လုပ်ဆောင်ရမည့် တောင်ယာမြေများအတွက် ကောင်းခြင်း၊ ဆိုးခြင်း စသည်များကို နမိတ် ဗေဒင်များ၊ ကြက်ဥဗေဒင်များ၊ သစ်ကိုင်းတစ်မျိုးကို ယူ၍ လှီးပြီး ကြည့်ရသည့် ရိုးရာဗေဒင် စသည်များဖြင့် နမိတ်များ ယူခြင်းများ ပြုလုပ်ကြသည်။	277	<300
561	အကယ်၍ နောင်နှစ်အတွက် နမိတ် မကောင်းဟု ယူဆရလျင် တောစောင့်နတ်၊ တောင်စောင့်နတ်များအား ယဇ်ပူဇော်ပသခြင်း၊ ကောင်းမှုများ ပြုလုပ်၍ ပူဇော်ပသခြင်းများ စသည်ဖြင့် လိုအပ်သည်များကို လုပ်ဆောင်ကြရသည်။	184	<200
562	တောင်ပေါ်ရိုးရာ ပွဲများတွင် Rasak ပွဲသည်လည်း တစ်ခု အပါအဝင်ပင် ဖြစ်သည်။	70	<100
563	ဤပွဲများကို နှစ်စဉ် နွေဦးကာလများတွင် ကျင်းပလေ့ ရှိကြသည်။	56	<100
564	အဓိကအားဖြင့် တောင်ယာလုပ်ငန်းများ အလုပ်ပါးချိန်များတွင် ကျင်းပရခြင်း ဖြစ်သည်။	76	<100
565	ထိုကာလများသည် ရသီဥတု ပူလာသည်က တစ်ကြောင်း၊ အလုပ်များ ပါးနေသည်က တစ်ကြောင်း ကျေးရွာ နေလူထုများအနေဖြင့် ပိုမို၍ အချင်းချင်း ချစ်ခင်မှုရှိစေရန် အထူး ပျော်ပွဲသဘောဖြင့် ကျင်းပ ရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။	187	<200
566	ရွာလူထု တရပ်လုံး ပါဝင်ကြရသဖြင့် အထူး ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းသည့် ပျော်ပွဲတစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။	87	<100
567	ပွဲ ကျင်းပရာတွင် ရွာအနီးရှိ ကီလောင်းချောင်းတွင် ချောင်းရေ စီးကြောင်း ပိတ်၍ ငါးဖမ်းရသည့် ငါးဖမ်းပွဲကို ဆိုလိုခြင်းပင် ဖြစ်သည်။	125	<200
568	ကျင်းပသည့် ပုံစံအား ဖေါ်ပြရလျှင် ချောင်းရေ စီးကြောင်းများသည် မိုးတွင်းကာလများတွင် ရေစီးကြောင်းများ ဖြာ၍ စီးဆင်းကြသည်။	117	<200
569	ထို ရေစီးကြောင်းများသည် မြစ်ကြောင်းများစွာ ဖြာထွက်လျက်ရှိရာ ထိုရေ စီးကြောင်းများသည် နွေကာလများတွင် တချို့မြစ်ချောင်းများ ခမ်းခြောက် တတ်ကြသည်။	141	<200
570	ထို ခမ်းခြောက်သည့် မြစ်ကြောင်း အဟောင်းတွင်းသို့ စီးဆင်းနေသည့် ချောင်းရေများကို လွှဲပြောင်းပေးရသည်။	98	<100
571	ထိုအခါ တစ်ဘက်ရှိ ချောင်းရေမျာ ခမ်းခြောက်သွားပြီး ထိုခမ်းခြောက်သည့် ရေစီးကြောင်းထဲမှ ငါးများကို ဆယ်ယူ ဖမ်းဆီးကြရသည်။	115	<200
572	တချို့ အိုင်ထွန်းသည့် နေရာများတွင်ကား ငါးများ အလွယ်တကူ ဖမ်းယူ၍ မရရာ တောထဲ၌ အလိုအလျောက်ပေါက်သည့် နွယ်ပင်ကြီးတစ်မျိုး (Ruu) ကို ခုတ်ယူ၍ ရေအိုင်ထဲသို့် အမြုပ်များ ထွက်သည် အထိ ထုထောင်း ကြရသည်။	188	<200
573	အမြုပ်များ ထွက်သည်နှင့် ရေထဲရှိ ငါးများ မူးမော်လာကာ ထိုအခါမှသာ အလွယ်တကူ ဖမ်းယူ၍ ရသည်။	85	<100
574	ငါးများဖမ်းဆီးကြရာတွင် ဝါးများဖြင့် မြုန်းများ (Uung)၊ ငါးဖမ်းရန်အတွက် ဂုန်လျှော်ဖြင့် ယက်လုပ်သည့် (sheuh)၊ ပိုက်ကွန် စသည်များကို အသုံးပြုကာ ငါးများကို ဖမ်းကြရသည်။	163	<200
575	ထိုသို့ဖြင့် အန္တရာယ် ကင်းအောင် ဖမ်းကြရသဖြင့် မလိုအပ်သည့် ငါးကလေးများ၊ မဖမ်းမိသည့် ငါးများ ပျက်ဆီးသွားခြင်း မဖြစ်ဘဲ Ruu အမူးပြေသောအခါ ပြန်လည် ရှင်သန်ကြသည်။	155	<200
576	ထို့ကြောင့် ရေသတ္တဝါများအတွက် ထိခိုက်မှု မဖြစ်လှပေ။	51	<100
577	) လူထု တရပ်လုံး၏ ဖမ်းမိသမျှ ငါးများကို တနေရာတည်းတွင် စုပုံထားကြကာ ရွာအတွင်း အသက်ကြီးသူမှ လေလွန့်မှု မရှိအောင် စောင့်ရှောက်ထားရသည်။	130	<200
578	ငါးများ ဖမ်းဆီးကြပြီးနောက် ရရှိသမျှ ငါးများကို ကျေးရွာ လူကြီးမှ ဖြစ်စေ၊ သက်ကြီးရွယ်အိုများမှ ဖြစ်စေ လူထုအား အညီအမျှ ခွဲဝေပေးရသည်။	129	<200
579	ထိုနောက် တနေ့တာ၏ ငါးဖမ်ခြင်းအလုပ် အပြီးသတ် ကြရသည်။	50	<100
580	ဤပွဲသည် ကျေးရွာတွင်းရှိ ကာလသားများ နှင့် လုံမပျို များတို့၏ ပျော်ရွှင်ဖွယ်နေ့များဖြစ်သလို မိမိ၏ အစွမ်းအစများ ထုတ်ဖေါ်ရသည့် ပွဲလည်း ဖြစ်သည်။	139	<200
581	ငါးဖမ်းပွဲပြီး၍ ညနေပိုင်းတွင် ရေမိုးချိုး ကြပြီး အပျို လူပျို လှည့်ခြင်းများ ပြုလုပ်ကြသည်။	90	<100
582	နေ့ခင်း၌ ပင်ပန်းထားသည်များကို ညပိုင်းတွင် ရွာတွင်းရှိ လုံမပျို များမှ နှိပ်နယ်ခြင်းများ ပြုလုပ်ပေးကြသည်။	104	<200
583	လူပျို လှည့်သည်ဟု ဆိုရာ၌ ရိုင်းစိုင်းသည့် သဘောများနှင့် မဟုတ်ဘဲ ရင်းနှီးခင်မင်မှု အနေဖြင့်သာ ဆက်ဆံကြရသည်။	105	<200
584	ခေါင်ရည်ထိပ်ခြင်း၊ မီးပုံဖိုကြပြီး ဝိုင်းဖွဲ့ကြခြင်းများ ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် ထိုညကို ကုန်လွန်စေကြသည်။	99	<100
585	ဤကား တောင်ပေါ်ဒေသ၏ နှစ်သက်ဖွယ် အလှတစ်ပါးဖြစ်ပြီး ဒိုင်ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှု ပွဲလန်းတစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။	96	<100
586	တောင်ပေါ်နေ တိုင်းရင်းသားများ၌ ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုများနှင့် အသုံးအဆောင်၊ ရိုးရာ အစားအစာများ ကိုယ်စီ ရှိကြသည်။	107	<200
587	အထူးသဖြင့် တောင်ပေါ်ဒေသများ၏ ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုများတွင် တောင်ပေါ် ရိုးရာခေါင်ရည် ထင်ရှားသည်။	91	<100
588	ချင်း ခေါင်ရည်၊ ကချင် ခေါင်ရည်၊ ရှမ်း ခေါင်ရည်၊ အင်းလေး ခေါင်ရည်၊ ကယား ခေါင်ရည် စသည်ဖြင့် တောင်ပေါ်နေ တိုင်းရင်းသားတိုင်းတွင် ရိုးရာ ခေါင်ရည် ကိုယ်စီ ရှိကြသည်။	159	<200
589	တောင်ပေါ် ခေါင်ရည်များသည် တောင်ပေါ်ဒေသများ၏ ထင်ရှားသော ယဉ်ကျေးမှု ပြယုတ်တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။	89	<100
590	ခေါင်ရည်များကို ပြုလုပ်ရာတွင် တစ်ခုနှင့် တစ်ခု မတူညီကြပေ။	57	<100
591	ကချင် ခေါင်ရည်နှင့် ရှမ်း ခေါင်ရည်များကို ဆန်၊ ထမင်းများဖြင့် ပြုလုပ်ကြပြီး လှော်စာ ဆန်ဆန်ဖြစ်သည်။	98	<100
592	ချင်းတောင်ဒေသ၌ ခေါင်ရည် ပြုလုပ်ကြပုံမှာ တခြားသော ပုံစံမျိုးနှင့် မတူဘဲ တမူထူးခြားသည်။	85	<100
593	ချင်းတောင် ခေါင်ရည်ကို ဆပ်နီများနှင့် ပြောင်းဖူးများဖြင့် ချက်၍ ပြုလုပ် ကြသည်။	78	<100
594	ပြုလုပ်ပုံမှာ ဆပ်နီ သို့မဟုတ် ပြောင်းများကို ချက်၍ နှပ်ထားရသည်။	63	<100
595	ထိုနှပ်ထားသော ဆပ်နီများကို အအေး ခံထားရပြီး အေးသောအခါ တဆေးများ (Tawl) ကို လိုအပ်သလို ရေမွှေပေးရသည်။	98	<100
596	သမအောင် မွှေပြီး ပြင်ဆင်ထားသည့် ခေါင်အိုးများတွင် သိပ်ထားရသည်။	62	<100
597	ခေါင်အိုးဟု ဆိုရာ၌ မြေအိုး တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ခေါင်ရေများ ထည့်ရန် သီးသန့်စီရင် ပြုလုပ်ရသည့် မြေအိုး တမျိုးဖြစ်သည်။	112	<200
598	ပြင်ဆင်ထားသည့် ဆပ်နီများ၊ ပြောင်းဖူးများကို ခေါင်အိုးထဲ ထည့်ပြီးနောက် လေ အလုံပိတ်ကာ သိပ်ထားရသည်။	96	<100
599	ထိုသိပ်ထားသည့် ရက်မှစ၍ တစ်ပါတ်၊ နှစ်ပါတ် စသည်ဖြင့် မိမိလိုအပ်သည့် ကာလအတိုင်းတာ တခုအထိ သိပ်ထားရသည်။	98	<100
600	တစ်ပါတ်ခန့် မှစ၍ စတင် သောက်သုံးနိုင်သည်။	40	<100

501

နှုတ်ဆက်ပွဲအနေဖြင့် ပွဲစည်ကားစေရန်အလို့ငှာ ထိုပွဲလာ ဧည့်သည်တော်များထဲမှ အသက် အကြီးဆုံး သူများအား အပျော်သဘော နဘမ်းလုံး စေကြရသည်။

127

<200

502

ထိုသို့ ပြုလုပ်ရာတွင် ထိခိုက် နာကျင်စေခြင်း မဖြစ်စေဘဲ အပျော်သက်သက် ပြုလုပ်ကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

92

<100

503

နောက် ၄င်းတို့ နှစ်ဦးအား ထိုက်တန်သည့် ဆုလဒ် လက်ဆောင်များကို ချီးမြှင့် ကြရသည်။

78

<100

504

နောက်တစ်မျိုးမှာ ဧည့်သည်တော်များထဲမှ အသက် အကြီးဆုံးသူအား ပွဲအတွင်း၌ သတ်ဖြတ်ကြသည့် နွားနောက်များ၏ မစင်များကို ရှင်းလင်းစေကြသည်။

126

<200

505

ဤသို ပြုလုပ်ရခြင်းမှာ တဘက်သားကို အနိုင်ကျင့်ခြင်း သဘောမဟုတ်ဘဲ ရိုးရာ ထုံးတမ်းအရပြုလုပ်ရခြင်း ဖြစ်ပြီး ထိုအဘိုးကြီး ဖြစ်သူအား အိမ်ပြန်လက်ဆောင်အဖြင့် လက်ဆောင်များ မြောက်များစွာ ပေးကြရသည်။

185

<200

506

ထိုနောက်မှ အိမ်ရှင် ရွာသားများနှင့် ဧည့်သည်တော်များ ဝမ်းနည်း ဝမ်းသာဖြင့် ခွဲခွာကြရသည်။

86

<100

507

ဤကား ခေါင်းယူထိပ်ပွဲ၏ နှစ်သက်ဖွယ် ဓလေ့ ထုံးတမ်းပင် ဖြစ်သည်။

59

<100

508

ချင်း လူမျိုးများတွင် ပွဲလန်းသဘင်များ မြောက်များစွာ ရှိသည်။

59

<100

509

ထိုပွဲများမှ ရိုးရာ ခေါ်သီူးပွဲမှာ အထူး အရေးပါလှသည့် ပွဲလန်း တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။

78

<100

510

ခေါ်သီူးပွဲကို မျိုးနွယ်စုအလိုက် ကျင်းပကြရာ ကျင်းပရသည့် အချိန် တသမတ်တည်း မရှိဘဲ ကွဲပြားကြသည်။

93

<100

511

ယခု ဖေါ်ပြသည့် ခေါ်သီူးပွဲသည် မတူပီမြို့နယ်နှင့် ဒိုင်ဒေသများ၌ နှစ်စဉ် ဇူလိုင်လ (၁၅) ရက်နေ့တွင် ကျင်းပကြရသည့် ရိုးရာပွဲလန်း တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။

141

<200

512

ဤပွဲကို လက်ရှိ အသက်မွေး ဝမ်းကြောင်းအတွက် လုပ်ဆောင်ကြသည့် တောင်ယာ၏ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ကျင်းပသည့် ကြီးမြတ်သည့် ပွဲမျိုးပင် ဖြစ်သည်။

131

<200

513

ချင်း လူမျိုးများသည် အဓိကအားဖြင့် တောင်ယာ လုပ်ငန်းဖြင့်သာ အသက် မွေးဝမ်းကြောင်းခြင်း ပြုကြသည်ဖြစ်ရာ တောင်ယာမှ အသီးအနှံများအား အခွင့်အခါသင့်၍ စတင် စားသုံးနိုင်ရန်အတွက် ရိုးရာ ကိုးကွယ်သည့် နတ်များ (တောင်ယာကို ကောင်းကြီး ပေးသည့် နတ်မင်းများ) အား ကျေးဇူး ချီးမွမ်းသည့် ပွဲပင်ဖြစ်သည်။

278

<300

514

ထို့ကြောင့် ဤပွဲများတွင် တောင်ယာ၏ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ကျင်းပကြခြင်း ဖြစ်သည်။

77

<100

515

တောင်ယာလုပ်ငန်း လုပ်ဆောင်ကြသည့်အခါ ဆောင်းဦးပိုင်း (ဒီဇင်ဘာ ဇန္နဝါရီလများ) တွင် တောင် ယာများကို စတင်ခုတ်ကြရပြီး မတ်လနှင့် ဧပြီလများတွင် ၄င်းတောင်ယာများကို မီးရှို့ကြရသည်။

170

<200

516

ထိုမတ်လနှင့် ဧပြီလများတွင်ပင် တောင်ယာ စပါးနှင့် အခြား မျိုးစေ့များကို မျိုးချ ကြရသည်။

85

<100

517

မေလ နှောင်းပိုင်းများတွင်မူ ၄င်းချထားသည့် မျိုးစေ့များမှ အပင်များ အညောင့်ထွက် ကြီးထွားလာရာ တောင်ယာ ပေါင်းရှင်းခြင်းကိုလည်း စတင် ပြုလုပ်လာကြသည်။

143

<200

518

ဇူလိုင်လများတွင် ပြောင်း၊ ဆပ်နှင့် အခြား ဟင်းသီးဟင်ရွက်များ ခူးယူ စားသောက်ရန် သင့်လာပြီ ဖြစ်သည်။

96

<100

519

ထိုသို့ သီးနှံများ ခူးယူစားသောက်ရန် အခွင့်အခါ သင့်ပြီဖြစ်သော်လည်း တောင်ယာရှင်များ အနေဖြင့် ထုံးတမ်းစဉ်လာအရ ခေါ်သီူးပွဲများ မကျင်းပမီ ၄င်းဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို ခူးယူ စားသောက်ခြင်းများ မပြုလုပ်ခဲ့ကြပေ။

200

<300

520

အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ကံကောင်း ကျန်းမာခြင်း ဆုပေးသည့် တန်ခိုးရှင်ထံ၌ ဆုတောင်း အပ်နှံခြင်း မပြုရသေးသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

119

<200

521

ဆိုလိုရင်းမှာ မိမိလုပ်ဆောင်နေသည့် တောင်ယာအတွက် ကံကောင်း၍ သီးနှံအထွက် တိုးစေရန် ကောင်းကြီး တောင်းခံခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

115

<200

522

ခိုသီူးပွဲ မကျင်းပမီ အချိန်များတွင် တောင်ယာများ၌ မိမိ စိုက်ပြိုးခြင်းမဟုတ်ဘဲ အလိုအလျောက် ပေါက်သည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကိုသာ စားသုံးကြရသည်။

138

<200

523

ရှေးယခင်များ၌ ဤပွဲများကို နေ့ရက် အတိအကျ သတ်မှတ်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။

63

<100

524

သို့သော် နှစ်စဉ် တောင်ယာ၏ အခြေအနေအရ ကျင်းပလေ့ရှိကြရာ အများအားဖြင့် ဇူလိုင်လတွင် ကျင်းပတတ်ကြသဖြင့် လွန်ခဲ့သည့် အနှစ် နှစ်ဆယ်ကျော်ခန့်မှ စ၍ ဇူလိုင်လ (၁၅)ရက်နေ့ကို် ခေါ်သီူးပွဲ ကျင်းပရာ ရက်မြတ်အဖြင့် သတ်မှတ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

222

<300

525

သီးနှံများ၌ အစောပိုင်း စားရသည့် သီးနှံနှင့် နှောင်းပိုင်းမှ စားကြရသည့် သီးနှံဟူ၍ရှိရာ ပွဲကျင်းပရသည့် နေ့ရက်များ မတူညီတတ်ကြပေ။

125

<200

526

ခေါ်သီူးပွဲ ကျင်းပရာတွင် နှစ်ရက်ခွဲ ကျင်းပကြသည်။

48

<100

527

ပထမနေ့များတွင် ပြင်ဆင်ရသည့် နေ့ဖြစ်ပြီး နက်ဖြန်နေ့အတွက် အစစအရာရာ ပြင်ဆင်ကြရသည်။

79

<100

528

ဝက်၊ ကြက်၊ ဆိတ်၊ ခွေးနှင့် ခေါင်ရည်အိုးများကို ပွဲနေ့များအတွက် အသင့်ပြင်ကြရသည်။

79

<100

529

ပွဲနေ့ ရောက်သောအခါ အိမ်ထောင်ရှင်မမှ နံနက်စောစော မိုးမလင်းမီ ပြင်ဆင်ထားသည်များကို တောင်ယာသို့ ယူဆောင်သွားရသည်။

109

<200

530

တောင်ယာ ရောက်သောအခါ တဲငယ်လေး (နတ်စင်) ထိုးပြီး ထိုတဲငယ်၌ ယူဆောင်လာသည့် တိရစ္ဆာန်များကို သတ်ကာ ၄င်း၏ အသွေးများကို ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့် စပါးပင်များ ပေါ်သို့ ဖျန်းပေးရသည်။

172

<200

531

ယဇ်ပူဇော်ခြင်း သဘောပင် ဖြစ်သည်။

31

<100

532

သတ်ထားသည့် ယဇ်ကောင်၏ အမွှေးအမျှင်များကို မီးရှို့၍သာ သန့်စင်ရသည်။

65

<100

533

၄င်းယဇ်ကောင် အမွှေးများရှို့သည့် မီးခိုးငွေ့များ ရမှသာ နတ်မင်းများမှ ကောင်းကြီးပေးသည် ဟူ၏။

90

<100

534

တောင်ယာ အထွက် တိုးနိုင်ရန်အတွက် ဆုမွန် ကောင်းများ တောင်းသည်။

60

<100

535

ထို့နောက်မှ ဟင်းသီး ဟင်းရွက်များကို ခူးယူရသည်။

46

<100

536

ဆောင်ရွက် ဖွယ်ရာများ ဆောင်ရွက်ပြီးသည်နှင့် သတ်ထားသည့် တိရစ္ဆာန်၏ အသားများကို ပိန်းဥရွက်ဖြင့် ထုပ်လျက် စပါးရွက် အနည်းငယ် ဆွတ်ကာ အိမ်သို့ ယူဆောင်သွားရသည်။

152

<200

537

အိမ်၌ ကျန်ရစ်ခဲ့သော အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသားကြီးမှလည်း နံနက်စောစော ထပြီး ခေါင်ရည်အိုးများနှင့် လိုအပ်သည့် ပြင်ဆင်ဖွယ် များကို ပြင်ဆင် ထားရသည်။

141

<200

538

နောက် မောင်းငယ်လေးများ၊ ဗုံနှင့် အခြား တူရိယာ များတီးမှုတ်ကာ ကခုန်နှင့်၏။

73

<100

539

တောင်ယာမှ ရောက်ရှိလာသည့် အိမ်ထောင်ရှင်မမှလည်း မိမိ ယူဆောင်လာသည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်နှင့် အသား ငါးများကို ချက်ပြုတ်ထားရသည်။

120

<200

540

ထမင်းဟင်းများ ကျက်ပြီးသည်နှင့် ချင်း (ဂျင်း) ထောင်းများဖြင့် နယ်ကာ အချင်းချင်း ထမင်း ခွံ့ကြွေ (Buhbai) ခြင်းများဖြင့် ပျော်ရွှင်ကြရသည်။

135

<200

541

ထမင်း ဟင်းများကို အိမ်နီးချင်းများ အချင်းချင်း အပြန်အလှန် ပို့ကြရသည်။

70

<100

542

ဤသို့ဖြင့် ဟင်းအမယ်စုံ စားရသည့် ပွဲဖြစ်၍ ပျော်ရွွှင်ဖွယ် ကောင်းလှသည်။

69

<100

543

ထိုပွဲနေ့တွင် အိမ်တိုင်းလိုလို ခေါင်ထိပ်ကြသဖြင့် တအိမ်တက်ဆင်း မိဿဟာယ ပြုသည့်အနေဖြင့် လိုက်သောက်ရသည်။

100

<200

544

ကာလသားများ၏ အားစမ်းခြင်းများ သော်လည်းကောင်း၊ ရပ်ရွာတွင်းရှိ လုံမပျိုများနှင့်အတူ ကခုန် ကဗျာရွက်ဆို ကြခြင်းများစသည်ဖြင့် ထိုပွဲကို ကျင်းပကြသည်။

143

<200

545

ရှေးယခင်က တိုင်းတပါးသားများ ဝင်ရောက် သိမ်းပိုက်ခြင်း၊ အစိုးရ အာဏာစက် သက်ရောက်ခြင်းများ မရှိခဲ့သော်လည်း နှစ်သက်ဖွယ် ကောင်းလှသည့် ယဉ်ကျေးမှုများနှင့် ထုံးတမ်းများသည် လူထု၏ ကိုယ်ကျင့် တရားများကို ကောင်းစွာ ထိန်းကျောင်း ပေးလေ့ရှိသည်။

229

<300

546

ထိုသို့် အစဉ်အလာဖြင့် နေထိုင် ကျင့်ကြံခဲ့သည့် လေးစားဖွယ် ဓလေ့များကို ခေတ်လူငယ်များ အနေဖြင့် ဆက်လက်၍ ထိန်းသိမ်းသင့်ပေသည်။

120

<200

547

ရိုးရာ ကောက်သိမ်းပွဲများကို် နှစ်စဉ် မိုးနှောင်း ကာလများနှင့် ဆောင်းဦး ကာလများတွင် ကျင်းပလေ့ ရှိကြသည်။

102

<200

548

ကျင်းပရခြင်း ရည်ရွယ်ချက်မှာ နှစ်ဟောင်း၌ ပင်ပန်းကြီးစွာ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့် တောင်ယာလုပ်ငန်းများ အောင်မြင်စွာ ပြီးစီးကြသဖြင့် တောင်ယာမှ သီးနှံများအထွက် ကောင်းစေရန် ကောင်းကြီးများ ပေးသည့် နတ်မင်း (KhawhiVanrai) အား ကျေးဇူးတင် ပူဇော်ခြင်း၊ အောင်ပွဲခံခြင်း ပင်ဖြစ်သည်။

260

<300

549

နှစ်ဟောင်းတွင် တောင်ယာ လုပ်ငန်းများကို် ပင်ပန်းကြီးစွာ လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြပြီး လုပ်ငန်းပြီးဆုံးသည့် တောင်ယာစပါးများ ရိတ်သိမ်းပြီးသောအခါ ထိုတောင်ယာမှ ထွက်သည့် စပါးများကို စုပေါင်း စားသုံးနိုင်ရန် ကျင်းပရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

214

<300

550

ပွဲ ကျင်းပနိုင်ရန်အတွက် ကျေးရွာတွင်းရှိ အမျိုးသားများ အားလုံး တောထဲသို့ ထွက်ကြကာ အမဲလိုက်ကြရသည်။

96

<100

551

တစ်ရက်၊ နှစ်ရက်နှင့် လိုအပ်လျင် သုံး လေးရက် စသည်ဖြင့် အမဲလိုက်ကြရသည်။

70

<100

552

ထို အချိန်များတွင် ရွာ၌ ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည့် အမျိုးသမီးထုနှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများမှလည်း လိုအပ်မည့် ဟင်းသီး ဟင်းရွက်များကို ရှာဖွေထားကြရသည်။

135

<200

553

တောထဲသို့် အမဲလိုက်ထွက်သူများ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက် ရှာသူများ လိုအပ်သလောက် စုမိကြသောအခါ ကောက်သိမ်းပွဲကို ကျင်းပ ပြုလုပ်ကြသည်။

120

<200

554

ထိုပွဲနေ့များတွင် မိမိတောင်ယာမှ ထွက်ရှိသည့် ဖွယ်ဖွယ်ရာရာများကို အိမ်ထောင်ရှင်များမှ ကိုယ်စီ ချက်ပြုတ်ခဲ့ကြပြီး သတ်မှတ်ထားသည့် နေရာသို့ ယူဆောင်လာ ကြရသည်။

152

<200

555

အမျိုးသားများ ထုမှလည်း အမဲလိုက်ရာမှ ရရှိလာကြသည့် သားကောင်များကို ချက်ပြုတ်ထားကြပြီး ရွာလူထု စုရုံး လာကြသောအခါ ဝေမျှ ပေးကြရပြီး ပျော်ရွှင်စွာ စားသုံးကြရသည်။

155

<200

556

ထိုနေ့မျိုးတွင် ထမင်းဟင်းများကို မိမိ နေအိမ်များ၌ မစားကြရပေ။

60

<100

557

ချက်ပြုတ်ထားသမျှကို ပွဲစုရပ်နေရသို့ အားလုံး ယူဆောင်လာကြပြီး စားသုံးကြရသဖြင့် ကျေးလက်ဓလေ့၏ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းသည့် နေ့ထူးနေ့ရက် တနေ့ပင်ဖြစ်သည်။

143

<200

558

တောင်ယာ လုပ်ငန်းများဖြင့် အသက် မွေးဝမ်းကြောင်းရသည့် တောင်ပေါ်သားများအဖို့ ထိုပွဲနေ့သည် နှစ်ဟောင်း (တောင်ယာဟောင်း) ကို နှုတ်ဆက်၍ နှစ်သစ်(တောင်ယာမြေသစ်) အတွက် ပြင်ဆင်ရသည့် နှစ်သစ်ကူးပွဲ သဘောပင်ဖြစ်သည်။

199

<200

559

ကောက်သိမ်းပွဲများ ကျင်းပပြီးသည်နှင့် ရွာသူရွာသားများအတွက် လုပ်ဆောင်ရမည့် အလုပ် ထူးထူးထွေထွေ မရှိသဖြင့် အလုပ်ပါးချိန်၊ အနားယူရသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။

144

<200

560

ရပ်ရွာလူကြီးများ၊ သက်ကြီးရွယ်အိုများမှ နေ၍ ထိုကာလများတွင် နောင်နှစ် လုပ်ဆောင်ရမည့် တောင်ယာမြေများအတွက် ကောင်းခြင်း၊ ဆိုးခြင်း စသည်များကို နမိတ် ဗေဒင်များ၊ ကြက်ဥဗေဒင်များ၊ သစ်ကိုင်းတစ်မျိုးကို ယူ၍ လှီးပြီး ကြည့်ရသည့် ရိုးရာဗေဒင် စသည်များဖြင့် နမိတ်များ ယူခြင်းများ ပြုလုပ်ကြသည်။

277

<300

561

အကယ်၍ နောင်နှစ်အတွက် နမိတ် မကောင်းဟု ယူဆရလျင် တောစောင့်နတ်၊ တောင်စောင့်နတ်များအား ယဇ်ပူဇော်ပသခြင်း၊ ကောင်းမှုများ ပြုလုပ်၍ ပူဇော်ပသခြင်းများ စသည်ဖြင့် လိုအပ်သည်များကို လုပ်ဆောင်ကြရသည်။

184

<200

562

တောင်ပေါ်ရိုးရာ ပွဲများတွင် Rasak ပွဲသည်လည်း တစ်ခု အပါအဝင်ပင် ဖြစ်သည်။

70

<100

563

ဤပွဲများကို နှစ်စဉ် နွေဦးကာလများတွင် ကျင်းပလေ့ ရှိကြသည်။

56

<100

564

အဓိကအားဖြင့် တောင်ယာလုပ်ငန်းများ အလုပ်ပါးချိန်များတွင် ကျင်းပရခြင်း ဖြစ်သည်။

76

<100

565

ထိုကာလများသည် ရသီဥတု ပူလာသည်က တစ်ကြောင်း၊ အလုပ်များ ပါးနေသည်က တစ်ကြောင်း ကျေးရွာ နေလူထုများအနေဖြင့် ပိုမို၍ အချင်းချင်း ချစ်ခင်မှုရှိစေရန် အထူး ပျော်ပွဲသဘောဖြင့် ကျင်းပ ရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

187

<200

566

ရွာလူထု တရပ်လုံး ပါဝင်ကြရသဖြင့် အထူး ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းသည့် ပျော်ပွဲတစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။

87

<100

567

ပွဲ ကျင်းပရာတွင် ရွာအနီးရှိ ကီလောင်းချောင်းတွင် ချောင်းရေ စီးကြောင်း ပိတ်၍ ငါးဖမ်းရသည့် ငါးဖမ်းပွဲကို ဆိုလိုခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

125

<200

568

ကျင်းပသည့် ပုံစံအား ဖေါ်ပြရလျှင် ချောင်းရေ စီးကြောင်းများသည် မိုးတွင်းကာလများတွင် ရေစီးကြောင်းများ ဖြာ၍ စီးဆင်းကြသည်။

117

<200

569

ထို ရေစီးကြောင်းများသည် မြစ်ကြောင်းများစွာ ဖြာထွက်လျက်ရှိရာ ထိုရေ စီးကြောင်းများသည် နွေကာလများတွင် တချို့မြစ်ချောင်းများ ခမ်းခြောက် တတ်ကြသည်။

141

<200

570

ထို ခမ်းခြောက်သည့် မြစ်ကြောင်း အဟောင်းတွင်းသို့ စီးဆင်းနေသည့် ချောင်းရေများကို လွှဲပြောင်းပေးရသည်။

98

<100

571

ထိုအခါ တစ်ဘက်ရှိ ချောင်းရေမျာ ခမ်းခြောက်သွားပြီး ထိုခမ်းခြောက်သည့် ရေစီးကြောင်းထဲမှ ငါးများကို ဆယ်ယူ ဖမ်းဆီးကြရသည်။

115

<200

572

တချို့ အိုင်ထွန်းသည့် နေရာများတွင်ကား ငါးများ အလွယ်တကူ ဖမ်းယူ၍ မရရာ တောထဲ၌ အလိုအလျောက်ပေါက်သည့် နွယ်ပင်ကြီးတစ်မျိုး (Ruu) ကို ခုတ်ယူ၍ ရေအိုင်ထဲသို့် အမြုပ်များ ထွက်သည် အထိ ထုထောင်း ကြရသည်။

188

<200

573

အမြုပ်များ ထွက်သည်နှင့် ရေထဲရှိ ငါးများ မူးမော်လာကာ ထိုအခါမှသာ အလွယ်တကူ ဖမ်းယူ၍ ရသည်။

85

<100

574

ငါးများဖမ်းဆီးကြရာတွင် ဝါးများဖြင့် မြုန်းများ (Uung)၊ ငါးဖမ်းရန်အတွက် ဂုန်လျှော်ဖြင့် ယက်လုပ်သည့် (sheuh)၊ ပိုက်ကွန် စသည်များကို အသုံးပြုကာ ငါးများကို ဖမ်းကြရသည်။

163

<200

575

ထိုသို့ဖြင့် အန္တရာယ် ကင်းအောင် ဖမ်းကြရသဖြင့် မလိုအပ်သည့် ငါးကလေးများ၊ မဖမ်းမိသည့် ငါးများ ပျက်ဆီးသွားခြင်း မဖြစ်ဘဲ Ruu အမူးပြေသောအခါ ပြန်လည် ရှင်သန်ကြသည်။

155

<200

576

ထို့ကြောင့် ရေသတ္တဝါများအတွက် ထိခိုက်မှု မဖြစ်လှပေ။

51

<100

577

) လူထု တရပ်လုံး၏ ဖမ်းမိသမျှ ငါးများကို တနေရာတည်းတွင် စုပုံထားကြကာ ရွာအတွင်း အသက်ကြီးသူမှ လေလွန့်မှု မရှိအောင် စောင့်ရှောက်ထားရသည်။

130

<200

578

ငါးများ ဖမ်းဆီးကြပြီးနောက် ရရှိသမျှ ငါးများကို ကျေးရွာ လူကြီးမှ ဖြစ်စေ၊ သက်ကြီးရွယ်အိုများမှ ဖြစ်စေ လူထုအား အညီအမျှ ခွဲဝေပေးရသည်။

129

<200

579

ထိုနောက် တနေ့တာ၏ ငါးဖမ်ခြင်းအလုပ် အပြီးသတ် ကြရသည်။

50

<100

580

ဤပွဲသည် ကျေးရွာတွင်းရှိ ကာလသားများ နှင့် လုံမပျို များတို့၏ ပျော်ရွှင်ဖွယ်နေ့များဖြစ်သလို မိမိ၏ အစွမ်းအစများ ထုတ်ဖေါ်ရသည့် ပွဲလည်း ဖြစ်သည်။

139

<200

581

ငါးဖမ်းပွဲပြီး၍ ညနေပိုင်းတွင် ရေမိုးချိုး ကြပြီး အပျို လူပျို လှည့်ခြင်းများ ပြုလုပ်ကြသည်။

90

<100

582

နေ့ခင်း၌ ပင်ပန်းထားသည်များကို ညပိုင်းတွင် ရွာတွင်းရှိ လုံမပျို များမှ နှိပ်နယ်ခြင်းများ ပြုလုပ်ပေးကြသည်။

104

<200

583

လူပျို လှည့်သည်ဟု ဆိုရာ၌ ရိုင်းစိုင်းသည့် သဘောများနှင့် မဟုတ်ဘဲ ရင်းနှီးခင်မင်မှု အနေဖြင့်သာ ဆက်ဆံကြရသည်။

105

<200

584

ခေါင်ရည်ထိပ်ခြင်း၊ မီးပုံဖိုကြပြီး ဝိုင်းဖွဲ့ကြခြင်းများ ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် ထိုညကို ကုန်လွန်စေကြသည်။

99

<100

585

ဤကား တောင်ပေါ်ဒေသ၏ နှစ်သက်ဖွယ် အလှတစ်ပါးဖြစ်ပြီး ဒိုင်ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှု ပွဲလန်းတစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။

96

<100

586

တောင်ပေါ်နေ တိုင်းရင်းသားများ၌ ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုများနှင့် အသုံးအဆောင်၊ ရိုးရာ အစားအစာများ ကိုယ်စီ ရှိကြသည်။

107

<200

587

အထူးသဖြင့် တောင်ပေါ်ဒေသများ၏ ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုများတွင် တောင်ပေါ် ရိုးရာခေါင်ရည် ထင်ရှားသည်။

91

<100

588

ချင်း ခေါင်ရည်၊ ကချင် ခေါင်ရည်၊ ရှမ်း ခေါင်ရည်၊ အင်းလေး ခေါင်ရည်၊ ကယား ခေါင်ရည် စသည်ဖြင့် တောင်ပေါ်နေ တိုင်းရင်းသားတိုင်းတွင် ရိုးရာ ခေါင်ရည် ကိုယ်စီ ရှိကြသည်။

159

<200

589

တောင်ပေါ် ခေါင်ရည်များသည် တောင်ပေါ်ဒေသများ၏ ထင်ရှားသော ယဉ်ကျေးမှု ပြယုတ်တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။

89

<100

590

ခေါင်ရည်များကို ပြုလုပ်ရာတွင် တစ်ခုနှင့် တစ်ခု မတူညီကြပေ။

57

<100

591

ကချင် ခေါင်ရည်နှင့် ရှမ်း ခေါင်ရည်များကို ဆန်၊ ထမင်းများဖြင့် ပြုလုပ်ကြပြီး လှော်စာ ဆန်ဆန်ဖြစ်သည်။

98

<100

592

ချင်းတောင်ဒေသ၌ ခေါင်ရည် ပြုလုပ်ကြပုံမှာ တခြားသော ပုံစံမျိုးနှင့် မတူဘဲ တမူထူးခြားသည်။

85

<100

593

ချင်းတောင် ခေါင်ရည်ကို ဆပ်နီများနှင့် ပြောင်းဖူးများဖြင့် ချက်၍ ပြုလုပ် ကြသည်။

78

<100

594

ပြုလုပ်ပုံမှာ ဆပ်နီ သို့မဟုတ် ပြောင်းများကို ချက်၍ နှပ်ထားရသည်။

63

<100

595

ထိုနှပ်ထားသော ဆပ်နီများကို အအေး ခံထားရပြီး အေးသောအခါ တဆေးများ (Tawl) ကို လိုအပ်သလို ရေမွှေပေးရသည်။

98

<100

596

သမအောင် မွှေပြီး ပြင်ဆင်ထားသည့် ခေါင်အိုးများတွင် သိပ်ထားရသည်။

62

<100

597

ခေါင်အိုးဟု ဆိုရာ၌ မြေအိုး တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ခေါင်ရေများ ထည့်ရန် သီးသန့်စီရင် ပြုလုပ်ရသည့် မြေအိုး တမျိုးဖြစ်သည်။

112

<200

598

ပြင်ဆင်ထားသည့် ဆပ်နီများ၊ ပြောင်းဖူးများကို ခေါင်အိုးထဲ ထည့်ပြီးနောက် လေ အလုံပိတ်ကာ သိပ်ထားရသည်။

96

<100

599

ထိုသိပ်ထားသည့် ရက်မှစ၍ တစ်ပါတ်၊ နှစ်ပါတ် စသည်ဖြင့် မိမိလိုအပ်သည့် ကာလအတိုင်းတာ တခုအထိ သိပ်ထားရသည်။

98

<100

600

တစ်ပါတ်ခန့် မှစ၍ စတင် သောက်သုံးနိုင်သည်။

40

<100